Vandaag zijn we met de bus naar het centrum van Auckland geweest.
De buschauffeur had blijkbaar de raampjes openstaan en vond het wat fris, maar achterin de bus was het niet te doen, het was nogal warm maar er werd niet gereageerd op klachten van de passagiers dat de airco aan moest.

Het uitstappen op het juiste moment is altijd leuk met de bus, zeker als je niet weet waar je uit gaat komen. Het is raar dat je een stukje straat herkent omdat je er ooit eens in 2004 een foto hebt gemaakt wat ons bij een halte aan Queen street bracht, dit is de winkelstraat die richting het water loopt en hier zit ook de Britomart (bus/trein station) waar ik heen wilde.

Maar eerst tijd voor een kop koffie waarna we besloten eerst naar de Victoria park markt te gaan.
Dit is een markt welke is gevestigd in een oud afvalverwerkingsterrein en waar je echt heen moest voor wat originele souvenirs (en het nodige ‘just browsing’). Het vergde wel een stukje lopen, eerst de heuvel naar de skytower op en vervolgens weer naar beneden naar de markt. Daar aangekomen vragen we ons af of we wel goed zitten, het ziet er meer uit als een bouwput dan een markt en blijkt de hele boel te worden verbouwd, ze hebben net stage 1 opgeleverd waardoor er wel nog wat winkels in de nieuwbouw zitten maar de meeste zijn nog bezig met het inrichten ervan.
Dus teleurgesteld weer terug naar het centrum, jawel weer over de heuvel en deze kant is iets minder steil dan de andere kant waardoor het iets langer duurt voor je boven bent.

Eenmaal terug aan de andere kant hebben we het centrum een stukje door gelopen, opvallend is dat er bijna geen souvenirwinkels zijn en een groot deel van de mensen die je tegenkomt van Aziatische afkomst is tevens bevatten veel winkels naast engelse reclame ook Chinese tekens op de borden.

We besloten om met de trein terug te gaan in plaats van met de bus, bij de kaartverkoop stond een behoorlijke rij en de trein zou over 15 minuten vertrekken, bij het kopen van het kaartje werd er nog even bijverteld dat we de kaartjes ook bij de controleer in de trein hadden kunnen kopen.. Maar goed met nog een paar minuten tot de vertrektijd onderweg naar de treinen, toen we wisten welk perron de trein stond reed deze keurig op de seconde nauwkeurig voor onze neus weg, dat werd weer dertig minuten wachten en de bus was ook geen optie meer want we hadden de treinkaartjes al.

Eindelijk in de trein die wederom exact op tijd vertrekt rijdt deze heel rustig naar het volgende station, alles gaat in een rustig tempo en niet zoals bij ons. De controleur loopt iedereen na en na elke stop komt hij weer langs om alle ‘nieuwe’ te controleren op een geldig vervoersbewijs, dat is best een aardig potje memory want hij weet exact wie hij gehad heeft en niet en dat in twee treinstellen.

Aangekomen op het station moeten we nog een “klein” stukje lopen naar het park, dit gaat echter ook gepaard met wat lekkere heuvels waarna je de rest van de dag het wel een beetje gehad hebt met verder lopen dan het toiletgebouw..

Robin

Vandaag zijn we vanuit Whitianga naar Coromandel gereden.

Aangekomen in het dorpje hebben ar wat gegeten en een rondje gelopen waarna de we gingen kijken op welke camping we gingen staan omdat we nu wel even genoeg hadden van de oude rommel besloten we de top 10 te nemen.

We zijn de camping voorbij gereden om eerst naar de driving creek railway te gaan. Dit is een 15 inch spoorbaan (ja, dit keer goed geluisterd) welke vroeger voor de pottenbakkerij werd gebruikt maar nu in de categorie attractie valt. Ze nemen je mee naar een uitkijkpunt op de berg, het was weer anders dan de vorige keer toen het behoorlijk koud was en regende…

Weer beneden aangekomen zijn we naar de camping gegaan.
Op de camping was het even slikken, het was 66 dollar voor de nacht wat best wel behoorlijk is zeker omdat het seizoen wijzigt aan het einde van de maand.
Maar dan betaal je zoveel voor de nacht hangen er weer muntautomaten voor de douches, 50 cent voor vijf minuten warm water.
Maar nog veel vervelender is dat het licht na vijf minuten weer uitgaat in het toilet als er niemand anders binnenkomt.
En nu ik toch bezig ben het was nogal een stukje lopen naar dit gebouw en je mag s’avonds de handdroger niet gebruiken voor de herrie..

Robin..

Vandaag zijn we rustig uit Amber park vertrokken, Jolanda en Robert hebben de laatste dingen in de camper nagelopen zodat deze vanmiddag kan worden ingeleverd bij het verhuurbedrijf.
We zijn vanaf camping naar een winkelcentrum vlakbij gereden om te wachten tot de camper ingeleverd kon worden en de allerlaatste shopping te doen.
We hebben daar koffie gedronken met appeltaart in een Nederlands cafe, met Nederlandstalige muziek (ahum)

Nadat we jolanda en Robert bij het verhuurbedrijf hadden afgezet zijn we doorgereden naar Glenntunnel (nee, er is geen tunnel te vinden).
Zodat we morgen direct naar Arthurs-pass kunnen rijden.

Robin..

De vluchten zijn goed verlopen, die eerste 12 uur is zoals altijd nog steeds een ramp, gelukkig was de tweede vlucht maar negen uur. Het hotel op de luchthaven scheelt ook een berg, zeker aks je tijdens de vlucht niet kunt slapen door allerlei “externe” factoren. De oordopjes uit het datacentrum werkt wel een beetje, gelukkig had ik ook nog andere dan die dingen die ze daar gratis weggeven, en met deze verdwijnt het hele vliegtuig geluid maar kun je nog net mensen verstaan, de fel oranje kleur helpt ook prima om met rust gelaten te worden..

Gisteren hebben we de campers opgehaald en zijn we direct even wezen winkelen, maar omdat we nogal moe waren zijn we diverse dingen vergeten mee te nemen..
Hierna zijn we direct naar de camping gereden en hebben het niet echt laat gemaakt, om acht uur werd het toch moeilijk om wakker te blijven..

Vandaag op de camping gebleven om bij te komen..
En tevens de rest van de spullen uit te pakken en een goede poging om iets van de indeling te maken zo dat je je spullen terug kunt vinden.

We hebben een rondje winkels gedaan om nog wat aanvullingen te halen op de eerste dag wat we vergeten waren.

Hier alvast wat foto’s van het vertrek tot vandaag..